نوروپاتی دیابتی

به دسته ای از بیماری ها اطلاق می شود که تمامی انواع اعصاب از قبیل اعصاب محیطی، خودمختار و نخاعی را درگیر می کند.

پلی نوروپاتی حسی حرکتی و نوروپاتی اتونومی، شایع ترین انواع نوروپاتی دیابتی هستند.

نوروپاتی محیطی

به طور شایع قسمت های انتهایی اعصاب به ویژه اعصاب اندام های تحتانی را گرفتار می کند. دو طرف بدن را به صورت قرینه درگیر کرده ممکن است به طرف قسمت های بالاتر گسترش یابد.

تظاهرات بالینی

علایم اولیه شامل پارستزی( خارش، گزگز کردن یا تشدید حس) و احساس سوزش به خصوص در هنگام شب است.

با پیشرفت نوروپاتی پای بیمار کرخت می شود.
کاهش حس درد و حرارت در این بیماران، خطر آسیب دیدگی و عفونت های مخفی پا را افزایش می دهد.

در اثر تغییرات مفصلی ناشی از نوروپاتی و ایجاد مفصل شارکوت، ممکن است پای بیمار تغییر شکل پیدا کند.

مفاصل شارکوت در اثر فقدان حس موقعیت و در نتیجه انتشار غیر طبیعی وزن در مفاصل ، به وجود می آیند.